MANİSA - Yetiştirme yurdunda büyüyen Sosyal Hizmetler Müdürü, 28 yıldır kader ortakları için çalışıyor

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ : - Salihli Sosyal Hizmet Merkezi Müdürü Alim Yavuz'un mesaisinde çalışmaları - Salihli Sosyal Hizmet Merkezi Müdürü Alim Yavuz'un huzurevi bahçesinde çalışması Yetiştirme yurdunda büyüyen Sosyal Hizmetler Müdürü, 28 yıldır kader ortakları için çalışıyor - Manisa Salihli Sosyal Hizmet Merkezi Müdürü Alim Yavuz: - "28 yıllık kamu görevimde 'Yine mi işe gidiyorum' demedim. Çünkü beni devlet büyüttü, ben devletimi baba bildim. Çalışırken de 'Babamın işini yapıyorum' düşüncesi ve titizliği içinde oldum" - "Kurum adına bir çocuğu alırken ilk gününü, yaşayacağı zorlukları ben biliyorum. Yaşadıklarım dejavu gibi aklıma geliyor" MANİSA (AA) - AHMET BAYRAM - Çocukluğu yetiştirme yurtlarında geçen, aynı kaderi yaşayanlara destek olmak için üniversitede sosyal hizmet bölümünü okuyarak meslek hayatına atılan Alim Yavuz, ailesi gibi gördüğü çocuklar ve yaşlılara 28 yıldır hizmet veriyor. Henüz 2 yaşında annesini kaybeden, engelli babası tarafından 8 yaşına geldiğinde Giresun'daki yetiştirme yurduna verilen Alim Yavuz, 11 yıl farklı yurtlarda kaldı. 19 yaşında Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümünü kazanan Yavuz, sosyal hizmetler uzmanı olarak ülkenin farklı yerlerindeki sevgi evleri, yetiştirme yurtları ve huzurevlerinde görev yaptı. 8 yıldır Salihli İlçe Sosyal Hizmetler Merkezi Müdürlüğü görevini yürüten Yavuz, yazdığı şiir kitabı ve romanıyla da edebiyat dünyasında yer aldı. Alim Yavuz, AA muhabirine, sosyal hizmetleri bir meslek değil hayatın anlamı olarak gördüğünü, 48 yıllık hayatının 40 yılının sosyal hizmetlerde geçtiğini anlattı. Yazıp çizdiği, mesai saatinde veya sonrasında yaptığı her şeyin sosyal hizmetlerle alakalı olduğuna işaret eden Yavuz, yetiştirme yurdunda büyüyerek bu görevde çalışmanın empati yönünü güçlendirdiğini söyledi. - Yazmanın iyileştirici yönü Bir çocuğu kurumun bakımına alırken kendi yaşadıklarının aklına geldiğini ifade eden Yavuz, şöyle konuştu: "Kurum adına çocuğu alırken ilk gününü, yaşayacağı zorlukları ben biliyorum. O çocuğu en iyi şekilde kurum bakımına hazırlamanın ne demek olduğunu biliyorum. Yaşadıklarım dejavu gibi aklıma geliyor. Bu duygusal yükle de baş etmek gerekiyor. Bununla baş etmek adına yazıyorum. Yazmanın iyileştirici bir yönü olduğunu düşünüyorum. Çünkü ben yetiştirme yurdundayken en zor anım, babamın öldüğünü söyledikleri andı. Söylediler ama 2 sene sonra. Böyle 'Baban öldü.' dediler ama ne bir psikolojik destek oldu, ne başka bir şey... O dönemlerde bunlar pek düşünülmüyordu. Ben o dönemleri yazarak atlattım. Hayatım boyunca yazarak kendimi iyileştirmeye çalışıyorum." - Geçmişini geride bıraktı Yetiştirme yurduna verildiğinde geçmişini geride bırakıp geleceğine odaklandığını belirten Yavuz, "Ailem olmadığı için kendimi ancak kendi çabamla kurtarabileceğimi farkına vardım." ifadesini kullandı. Kendisi gibi yetiştirme yurdunda olan kardeşlerine faydalı olmak için sosyal hizmetler eğitimine yöneldiğini dile getiren Yavuz, "Sosyal hizmet uzmanı olarak büyüdüğüm, çocukluğumun geçtiği yetiştirme yurtlarında çalışmaya başladım. İyi ki bu kararı vermişim diye düşünüyorum, çünkü 28 yıllık kamu görevimde 'Ah yine mi işe gidiyorum?' demedim. Çünkü beni devlet büyüttü, ben devletimi baba bildim. Çalışırken de 'Babamın işini yapıyorum.' düşüncesi ve titizliği içinde oldum." dedi. Yazmanın dışında en büyük motivasyonun "affetmek" olduğuna işaret eden Yavuz, insanın geçmişine takılmaması gerektiğini, geçmişini bağışlayarak bir sonrakine adım atmanın en büyük ilaç olduğunu sözlerine ekledi.